"Bracia" (1997)

Akt 1

Osoby: Kumaki, Pijawka, Lekarz


Scena 1

(Kumaki w swoim domu)


Mam was, zjem was,
jakem bociogensias.
Mam was, zjem was,
jakem bociogensias...

(Kumak 1 zrywa się ze snu)

KUMAK 2

Znów miałeś koszmary,
nic w tym dobrego,
muszę ja jakoś
wyleczyć cię z tego.

KUMAK 1

Nie wiem już bracie,
co mam z tym zrobić,
chyba przestanę
do łóżka spać chodzić.


Scena 2


KUMAK 2

Martwię się strasznie o swego brata,
bardzo jest chory i ma częsty atak,
cierpi nocami, koszmary miewa,
ciągle majaczy o boćku z nieba.

PIJAWKA

O jakim znów boćku, co ty mi tu gadasz,
przecie bociek zniknął jeszcze za mego dziada.

(Pijawka opowiada "Legendę o Bociogęsiu")

KUMAK 2

Nadal nie rozumiem jakim to trafem
ma to coś wspólnego z mym chorym bratem.

(wzdycha)

Wiem tylko jedno, on jest bardzo chory.
Jadę do miasta wynająć doktory.


Scena 3

(miasto - gabinet lekarski)


LEKARZ

Co dolega ci, mój pacjęcie,
masz bóle w głowie, a może na pięcie?

Kumak 2

Panie doktorze, mam chorego brata,
leży on w domu i cierpi... do kata!

LEKARZ

Spokojnie, spokojnie, opanuj się kolego,
zaraz się ubieram i jedziem do niego.


Scena 4

(w drodze do domu Kumaków)


LEKARZ

A cóż właściwie bratu dolega?
O co się złościł tak pan kolega?

KUMAK 2

Mego brata ostatnio nawiedzają mary,
całymi nocami męczą go koszmary.

LEKARZ

Ja go z tego wyleczę, myślę, że dam radę,
zaraz go przebadam, niech ino przyjadę.


Scena 5

(dom Kumaków)


LEKARZ

Przybyliśmy za późno, mówiąc między nami,
to pańskiego brata nie ma już tu z nami.


Koniec Aktu 1


Akt 2


Scena 1

(cela więzienna, noc)


KUMAK 2 (sam)

Nie mogę spać, choć sen ogarnia mnie,
nie mogę wstać, choć chodzić mi się chce,
nie mogę pić, choć pragnienie pali mnie,
nie mogę żyć, choć żyć tak bardzo chcę.


Scena 2

(w celi robi się jasno)


DUCH KUMAKA 1

Czemu, ach czemu, mój kochany bracie,
czemuś tak uczynił, ty potworny kacie?
Kochałem cię przecie, byłeś mi rodziną,
dlaczegoś mnie struł, ty potworna świnio?

KUMAK 2

Skończ mnie dręczyć, potworna maro,
znikaj stąd, straszna poczwaro.

DUCH KUMAKA 1

Za późno już, historia to jest stara,
za zły uczynek spotka cię dziś kara.

(Kumak 2 umiera rażony piorunem)


Koniec Aktu 2